مونا " غزل" حیدری، نوجوان 17 ساله " صاحب فرزند سه ساله" در تاریخ 16 بهمن 1400 در اهواز توسط شوهرش " سجاد حیدری" و با همدستی نزدیکانش، به قتل رسید. این قتل فجیع نشاندهنده، فرهنگ بجا مانده از توحش و بربریت، جنایتی وحشتناک و ننگی است غیر قابل تصور بر کل جامعه ایران. شوهری با چرخاندن قمه، در یک دست و سربریده مونا در دست دیگر، با خنده پیروزمندانه به نمایش خیابانی در اهواز دست زد. به نظاره ایستادن مردم محل و تماشای آن، اوج عقب ماندگی فرهنگیست که با سیاستهای حمایتی جمهوری اسلامی چنین قاتل بی پروائی را پرورش داده است. فرهنگ عشیرتی که زن و دختر خردسال را بعنوان کالائی برای مرد بشمار می آورد و حق طلاق از طرف زن را نمی پذیرد و به مرد این حق را می دهد تا کالا ی خود را در صورت سرپیچی از دستوراتش نابود کند. جمهوری اسلامی هم با تدوین قانون مجازات اسلامی همچون" ماده 630 قانون مجازات اسلامی"، باعث قدرت گرفتن چنین افکاری در جامعه شده و به قتل های ناموسی دامن می زند. اما فرهنگ چیست و چگونه جمهوری اسلامی توانست، نمادهای فرهنگ قبیله ای و عشیرتی را در جامعه مسلط سازد.
