ریل گذاری ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران بعد از کودتای 28 مرداد 1332 ، با بن بست تاریخی گرفتار آمده است. انقلاب مردمی ضد امپریالیستی و ضد دیکتاتوری شاه" بهمن 1357 " پوسیدگی ریل و پلهای ارتباطی آن را چنان نمایان ساخت که تعویض رانندگان، خدمه و سرنشینان جدید قطار، حاصلی جز رهائی جامعه از دیکتاتوری شاه و گرفتار آمدن مردم به دیکتاتوری مذهبی قرون وسطائی نداشت . جمهوری اسلامی چنان فساد و کشتار و تبعیض جنسیتی را در جامعه نهادینه و قانونی کرد که جامعه بشری هرگز فراموش نخواهد کرد. در چهار دهه سرنشینان قطار به رهبری ولایت فقیه، به دوگروه اصلاح طلب" رانتخواران مافیای دولتی" و تمامیت خواه" شارعان رانتخوار مافیای حکومتی" تقسیم شدند. اصلاح طلبان بر سر دعوای تقسیم غنائم، به کوپه های انتهائی قطار رانده شدند. رانده شدگان به ته قطار که در انتظار موقعیت مناسب برای کنترل قطار کمین کرده بودند، جنبش انقلابی کارگران، زحمتکشان بخصوص زنان مبارز با تخریب پلهای اتصال ریل پوسیده، فرصت را از آنان گرفتند، بطوری که نه راه نجاتی برای اصلاح طلبان مانده و نه قدرتی برای انحصارطلبان.
