سپیده با تجربه ای که از دوران مبارزاتی خود همراه با کارگران هفت تپه و درون زندانهای جمهوری اسلامی کسب کرده، یقین داشت که در هر صورت نیروهای امنیتی رنگارنگ تحمل آزادی اش را نخواهند داشت و دوباره او را دستگیر و زندانی خواهند کرد. تصمیم آگاهانه و شجاعانه او درسی فراموش نشدنی به جمهوری اسلامی داد و ثابت کرد که رژیم با وجود زندانها و شکنجه های قرون وسطائی در مقابل چنین زنان شجاعی یارای مقاومت ندارد و دیر یا زود به زباله دان ننگین تاریخ سپرده خواهد شد. حضور شجاعانه بدون" حجاب اسلامی" او در جلوی زندان اوین بمحض آزادی در 24 اسفند سال 1401 پایه های ایدئولوژیک رژیم در مورد اسارت و تبعیض مضاعف زنان را به لرزه درآورد. هرچند رهائی وی از زندان چند ساعتی طول نکشید، اما با حرکت شجاعانه کم نظیر و دادن شعار علیه راس حکومت توتالیتر" خامنه ای" مثل رعد غرید و برق آن جهان را چنان روشن ساخت که هر انسانی را به عمق ظلم و ستمی که در مورد زنان زندانی می شود آگاه و جهان را به تحسین واداشت. پشت سر هم پیامهای شادباشی بود که به زنان مبارز، طبقه کارگر و خانواده او ارسال می شد. همان چند ساعت، عمری بود بسیار آموزنده برای طبقه کارگر بخصوص" کارگران هفت تپه"، زنان، مردانی که بر علیه تبعیض جنسیتی، حجاب اسلامی، استثمار و کلیت قوانین شرعی و برای آزادی و برابری در تمامی شئون زندگی اجتماعی و خانوادگی. درسی بسیار گران بها که دختری با جثه کوچک اما با شهامتی غیر قابل توصیف، توانست شکنجه گران بی رحم و شفقت رژیم جمهوری اسلامی را به زانو درآورد. آری این مدت بسیار کوتاه بود اما درسی بود به اندازه تاریخ که فرهنگ شجاعت را پراکند و هویتی تازه به زنان در عرصه مبارزات آزادی خواهانه و برابری طلبانه بخشید.
