مختصری درباره تاریخچه 8
مارس:
استثمار و بهره کشی مضاعف زنان همراه با کار سخت و طاقت فرسا در صنایع نساجی امریکا در قرن نوزدهم میلادی, با 12 ساعت کار در روز با مزد بسیار اندک و عدم وجود امنیت کار, خشم کارگران زن را برانگیخت. در 8 مارس 1857 زنان کارگر نساجی نیویورک بطور دسته جمعی برای بهبود شرایط کار دست از کار کشیده و به تظاهرات خیابانی پرداختند. تظاهرات زنان کارگر با یورش وحشیانه پلیس سرکوب شد. هر چند اعتراض دسته جمعی کارگران زن, دستاورد ملموسی نداشت, با این حال در نوع خود بی نظیر بود و توانست اساس مبارزه هویت طلبانه اجتماعی زنان کارگر را پی ریزی و مرحله نوینی از مبارزات عدالت طلبانه کارگران زن را رقم زند. در 8 مارس 1907 کارگران زن نساجی بار دیگر برای بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد و 10 ساعت کار روزانه, دست به تظاهرات زدند. اینبار نیز با سرکوب پلیس مواجه و تعداد زیادی کارگر دستگیر شدند. مجددن 8 مارس 1908 حزب سوسیالیست امریکا با راه اندازی کمیته زنان باخواست حقوق صنفی, حق رای برای زنان و ممنوعیت کار کودکان به سازماندهی اعتراضات پرداخت. اعتراضات کارگران زن در امریکا به سرعت کشورهای اروپائی را در بر گرفت. زنان روسیه نیز در سال 1917 بر علیه تعطیلی کارخانجات و اخراج کارگران و گرانی کالا دست به اعتراض زدند. مبارزات زنان کارگر در کشورهای اروپائی و امریکا بر علیه قوانین و قیود و سنن اسارت بار کلیساها و همچنین قوانین مردسالارانه و استثمارگرایانه دولتهای سرمایه داری گسترش یافت. درنهایت در سال 1975 سازمان ملل 8 مارس را به عنوان روز زن به رسمیت شناخت و در سال 1977 یونیسف نیز رسمیت این روز را اعلام کرد.
