هفده اسفند" روز جهانی زن" را با آزادی سپیده قلیان و دیگر فعالین زن، گره بزنیم

مختصری درباره تاریخچه 8 مارس:

استثمار و بهره کشی مضاعف زنان همراه با کار سخت و طاقت فرسا در صنایع نساجی امریکا در قرن نوزدهم میلادی, با 12 ساعت کار در روز با مزد بسیار اندک و عدم وجود امنیت کار, خشم کارگران زن را برانگیخت. در 8 مارس 1857 زنان کارگر نساجی نیویورک بطور دسته جمعی برای بهبود شرایط کار دست از کار کشیده و به تظاهرات خیابانی پرداختند. تظاهرات زنان کارگر با یورش وحشیانه پلیس سرکوب شد. هر چند اعتراض دسته جمعی کارگران زن, دستاورد ملموسی نداشت, با این حال در نوع خود بی نظیر بود و توانست اساس مبارزه هویت طلبانه اجتماعی زنان کارگر را پی ریزی و مرحله نوینی از مبارزات عدالت طلبانه کارگران زن را رقم زند. در 8 مارس 1907 کارگران زن نساجی بار دیگر برای بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد و 10 ساعت کار روزانه, دست به تظاهرات زدند. اینبار نیز با سرکوب پلیس مواجه و تعداد زیادی کارگر دستگیر شدند. مجددن 8 مارس 1908 حزب سوسیالیست امریکا با راه اندازی کمیته زنان باخواست حقوق صنفی, حق رای برای زنان و ممنوعیت کار کودکان به سازماندهی اعتراضات پرداخت. اعتراضات کارگران زن در امریکا به سرعت کشورهای اروپائی را در بر گرفت. زنان روسیه نیز در سال 1917 بر علیه تعطیلی کارخانجات و اخراج کارگران و گرانی کالا دست به اعتراض زدند. مبارزات زنان کارگر در کشورهای اروپائی و امریکا بر علیه قوانین و قیود و سنن اسارت بار کلیساها و همچنین قوانین مردسالارانه و استثمارگرایانه دولتهای سرمایه داری گسترش یافت. درنهایت در سال 1975 سازمان ملل 8 مارس را به عنوان روز زن به رسمیت شناخت و در سال 1977 یونیسف نیز رسمیت این روز را اعلام کرد.

روز زن در ایران:

8 مارس بطور رسمی در ایران پذیرفته نشده است و هرگونه مراسمی در پیوند با این روز به شدت سرکوب شده و می شود. با این وجود، تعدادی مراسم روز زن را بصورت مخفی و محدود برگزار می کنند. رژیم دیکتاتوری شاه برای جلوگیری از برگزاری مراسم جنبش جهانی 8 مارس, 25 آذر روز تولد" مادر شاه" را روز زن" مادر" در ایران اعلام نمود.

بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی, نقش اجتماعی و جایگاه زنان بیش از پیش موردتهاجم قرارگرفت. بسیاری از زنان شاغل راهی کنج خانه ها شدند. جداسازی جنسی و حجاب" پوشش اسلامی" اجباری و چند همسری رایج و صیغه" کالای جنسی" قانونی شد. از طرف دیگر رژیم از استفاده ابزاری از زنان محجبه در نهادهای امنیتی, انتظامی و جاسوسی غافل نشد. در مجلس شورای اسلامی از زنان مومنه برای تصویب قوانین ارتجاعی ضد زن استفاده و با سازماندهی" خواهران زینب و...." زنان را در مجامع عمومی و ادارات کنترل و هر گونه حق طلبی را سرکوب می کند. جمهوری اسلامی نیز همانند رژیم دیکتاتوری شاه، 8 مارس را بعنوان روزجهانی زن برسمیت نمی شناسد و  5 اسفند روز تولد" فاطمه زهرا" را روز" زن " می نامد.

جایگاه و حقوق زنان در ایران:

جایگاه و حقوقی زنان در ایران با دو مشکل اساسی روبروست.

الف - ساختار کهنه و باز مانده از آداب, سنن, فرهنگ و رسوم عقب مانده در بسیاری از مناطق و نگاه برتری طلبانه مردانه" مردسالاری" در جامعه ایران، که موجب جنایت و حوادث دردناکی در مورد زنان می شود.  

ب - نقش جمهوری اسلامی در تدوین قوانین مدنی و الزام به اجرای احکام شرعی مرد" مومن"سالاری که می توان نماد آنها را در قانون مجازات اسلامی و دیگر احکام شرعی در مورد زنان بوضوح دید. حجاب اسلامی ، سند ازدواج ، حق وکالت و شهادت، احکام ارث و.... از جمله قوانین و احکامی هستند که در مورد زنان در حال اجراست. بنابراین، ایدئولوژی فقه اسلامی، زنان را از حقوق انسانی محروم و با برسمیت شناختن حق مالکیت مرد بر زن، مقام زن را به کالا تنزل داده و معضلات اجتماعی را تشدید می کند.

چه باید کرد؟

زنان ایران از دوران انقلاب مشروطیت در دگرگونی روابط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دوشا دوش مردان به پاخاستند و در راه کسب برابری حقوق با مردان و حق آزادی فعالیت سیاسی در  انجمنها و تشکلات خود را سازماندهی کرده و نقش زنان را درتحولات اجتماعی نشان دادند. رشد و بالندگی زنان و نقش آنان در تحولات اجتماعی بار دیگر در انقلاب بهمن 1357 خود را نشان داد و بسیاری از زنان به نمایندگی "کارگران کارخانجات، کارمندان ادارات و موسسات دولتی" و بیکاران در صف مقدم مبارزه قرارگرفتند . زنان در اعتراضات عمومی چند سال اخیر، به جنبشهای مدنی و اعتراضی روی آورده و تعدادی از آنان هنوز زندانی هستند. همزمان با اعتراضات و اعتصابات کارگران هفت تپه  بسیاری از زنان جوان به دفاع از جنبش کارگری بخصوص کارگران متشکل هفت تپه برآمدند و تاریخ جدیدی را در مبارزات زنان در رابطه با جنبش کارگری گشودند که نمونه بارز آن سپیده قلیان که هنوز در زندان است و بر اساس آخرین خبر خطر جانی او را تهدید می کند.

تبعیض جنسی و نابرابری حقوق زنان با مردان یکی از اساسی ترین بنیادهای ایدئولوژی فقهی و حکومت اسلامیست و در سایه چنین حکومتی، تحقق آزادی و برابری حقوق زنان با مردان غیر قابل تصور است. با این وجود، جامعه می تواند به اشکال زیر از حقوق زنان دفاع و جمهوری اسلامی را به عقب نشینی وادار سازد.

1 –  مبارزه برای آزادی بدون قید و شرط سپیده قلیان و دیگر فعالین" کارگری، مدنی، سیاسی، حقوق بشری و....."

2 – مبارزه برای لغو تمامی قوانین شرعی و محکومیت تملک مرد بر زن به هر شکل و نفی هرگونه تبعیض " جنسی".

3 – ایجاد تشکل مستقل زنان و سازماندهی فعالیت های زنان در امور" اجتماعی، سیاسی، فرهنگی ".

4 – مبارزه برای لغو حجاب اجباری و دفاع از آزادی پوشش.  

6 – حمایت و دفاع عمومی از  فعالین حقوق زنان و مبارزه برای آزادی آنان از زندانهای جمهوری اسلامی.

7 – نفی هر گونه ایدئولوژی ضد زن و محکومیت تبلیغ نابرابری زن و مرد.