ویروس کرونا و درماندگی نئولیبرالیسم

 :قسمت اول

ویروس کرونا همچنان, انسانهای بیشماری را مبتلا و یا به کام مرگ می فرستد. افزایش روزانه آمار مبتلایان و جانباختگان, ترس و بی اعتمادی عمومی را در جامعه جهانی گسترش و ناتوانی جوامع سرمایداری در مقابله با چنین عوارضی بیش از پیش آشکارساخته است. دولتهای سرمایه داری برای اختفای بحران سرمایه داری و نابودی سیستم آموزش و بهداشت و درمان عمومی و تعطیلی بسیاری از بیمارستانها, از اعلام تلفات واقعی جلوگیری و با دفاع از سیاستهای نئولیبرالیستی ، و عدم سرمایه گذاری در خدمات بهداشت, درمان و تغذیه عمومی, سلامت عمومی,کارگران و زحمتکشان شهر و روستا را با وچود "ویروس کرونا " به مخاطره انداخته اند. دولتهای سرمایه داری مدافع نئولیبرالیسم نه تنها عاجز از راه اندازی و تجهیز مراکز بهداشت و درمان هستند,  بلکه به بهانه های مختلف از تقویت بخش عمومی سلامت مردم, جلوگیری و امکانات عمومی را به پای انحصارات وصنایع جنگی قربانی می کنند. دولتهای سرمایه داری در چند سال اخیر" با اجرای سیاستهای خصوصی سازی" تا بدانجا پیش رفته اند که  قادر نیستند یا نمی خواهند وسایل و لوازم ایمنی را در اختیار مراکز درمانی قرار دهند و حتا نمی توانند, مالکان سرمایه دار را برای حفاظت از کادر درمانی و خدماتی ملزم سازند. روزی نیست که از مرگ پزشکان و پرسنل درمانی و خدماتی خبری نباشد. با این سیاستها,  نظامهای سرمایه داری " نئولیبرالیسم" ثابت کرد که آنچه که برای سیستم سرمایه داری مهم است سرمایه است نه جان انسانها.

بعد از پیدایش ویروس کرونا در چین با وجود اطلاع از عواقب ناگوار آن, جهان سرمایه داری پیشرفته آنرا جدی نگرفت و منتظر درماندگی و از هم پاشیدگی اقتصاد چین ماند, غافل از اینکه ویروس کرونا از غفلت و عجز دولتمندان مرزها را شکافت و با گسترش خود دنیا را به کام مرگ و آلودگی کشاند. تا جائیکه  آلودگی و مرگ ومیر درکشورهای صنعتی و مراکز پر جمعیت شهری  بشدت گسترش و مردم بالاجبار خود را قرنطینه و از فرستادن فرزندان خود به مراکز آموزشی جلوگیری کردند .

بعد از بالا گرفتن تعداد قربانیان, دولتهای سرمایه داری, مقرراتی هر چند دست و پا شکسته برای مقابله با ویروس کرنا در پیش گرفتند و تا توانستند هزینه آنرا بر دوش مردم سرشکن کردند. غافل از تجهیز بیمارستانها و تست و تهیه ماسک و ضد عفونی معابر ومحله های آلوده, مقرراتی همچون فاصله اجتماعی و ماندن در خانه و تعطیلی مراسم و مراکز تجمع, مسابقات ورزشی, مراکز کسب و کار کوچک و متوسط از قبیل رستورانها و آرایشکاه و... که هزینه بیشتر آن بدوش مردم افتاد, وضع کردند. اما برای جبران خسارت وارده به شرکتهای انحصاری از قبیل شرکتهای هواپیمائی و.. میلیارها دلار کمک کردند. تست کرونا موردی انجام و بیمارستانها و مراکز بهداشت و درمان گرفتار کمبود وسایل ایمنی و بهداشتی بسیاری از پرسنل خود را از دست دادند, کارگران و افراد فقیر با وجود آلودگی به کرونا  به قرنطینه خانگی فرستاده می شوند.  با این سیاست غیر مسئولانه نتنها فرجی حاصل نشد بلکه هرروز به آمار مبتلایان و مرگ و میر اضافه می شود. لازم است به نکاتی اشاره شود.

الف - تست عمومی:

تست کرونا اهمیت بسزائی در جدا سازی مبتلایان به کرونا و سرعت در مداوای آنان دارد. بنابر این با وجود فراگیری ویروس و اهمیت تست, در بسیاری از کشورها, به تست عمومی اهمیتی داده نشد. درکشورهائی که به اشکال مختلف, تست بطور عمومی و مجانی صورت گرفته است موفقیتهائی در مبارزه با کرونا صورت گرفته است. ولی چرا در کشورهای پیشرفته سرمایه داری, تست عمومی, با وجود اسرار سازمان بهداشت جهانی صورت نمی گیرد که البته دلایل مشخصی دارد که مهمترین آن هزینه بری آن برای دولتها و از طرف دیگر عدم تمایل آنها به ایجاد و تجهیز مراکز ویژه برای مداوای مبتلایان است . بنابر این مشخص کردن افرا مبتلا احتیاج به بیمارستانه با تختهای مراقبت ویژه دارد که دولتهای سرمایه داری نه توان ایجاد مراکز جدید درمانی و بهداشتی عمومی دارند و نه اعتقاد به تقویت و ایجاد مراکز عمومی بهداشت و درمان. بخش خصوصی نیز, نه مایل است در این بخش سرمایه گذاری کند و نه اعتماد به برگشت سرمایه و نرخ سود سرمایه دارد.

ب - قرنطینه کلی یا منطقه ای :  

قرنطینه یکی از راههائی است که در زمان امراض ناشناخته صورت می گیرد تا از گسترش آن جلوگیری شود. اما معنی قرنطینه مدرن آنچه که در ادوار گذشته صورت می گرفت بسیار متفاوت است. در قرنطینه مدرن بر خلاف قرون گذشته باید امکانات درمانی و بهداشتی در مناطق قرنطینه شده, تقویت شود و بطورکلی باید مردم در مراقبت و تامین تغذیه و بهداشت بی نیاز و وضعیت مریضی آنان مستقیمن کنترل شود. در حقیقت قرنطینه به مانند بیمارستانی می ماند که مردم در آن تحت مراقبت مداوم قرار گرفته و با مشخص شدن مبتلایان جدید, جداسازی صورت گیرد و افراد مریض به بخشهای مراقبت ویژه, هدایت شوند. در اینجا مجبورم به قرنطینه در چین اشاره کنم.

بعد از شناسائی ویروس کرونا در چین قرنطینه کامل در ایالت هوبئی بخصوص در شهر ووهان به اجرا در آمد. مرزهای هوائی و زمینی ایالت بسته شد. کارخانه ها و ادرات و مراکز آموزشی و کسب و کار تعطیل و مردم در خانه هایشان قرنطینه شدند. به محظ قرنطینه شدن وسایل پزشکی و درمانی به این ایالت آورده شد. درجه حرارت بدن تمامی افراد کنترل و در مدت 9 روز بیمارستان صحرائی برای جداسازی و مراقبتهای ویژه مبتلایان به ویروس کرونا با تمام تجهزات ایجاد شد. همزمان با ارائه آموزشهای کافی به مردم, معابر عمومی ضد عفونی و مردم بطور مجانی مواد ضدعفونی کننده و ماسک دریافت کردند. مردم نیز بدون ترس از دست دادن شغل و تامین مایحتاج عمومی با سیاست قرنطینه همراهی کردند. با این سازماندهی در کنار سیستم بهداشت و درمان عمومی در چین, کرونا در سراسر چین به کنترل درآمد و جلوی گسترش ویروس کرونا گرفته شد. هر چند چین در رده سرمایه داری دولتی تقسیمبندی می شود و با وجود شرکتهای خصوصی, اما قدرت در دست مالکیت عمومیست.  با این وجود آموزش و بهداشت و درمان در کشور چین عمومیست و در این زمینه سرمایه گذاری و کنترل توسط دولت چین انجام می شود, دولت چین ماسک مجانی در اختیار مردم گذاشت و ضدعفونی معابر عمومی را سازماندهی و بیمارستان ویژه بیماران کرونائی بر پاساخت. نمونه دیگر آن در ویتنام انجام گرفت که با وجود فقر و جمعیتی نزدیک به صد میلیون و مرز مشترک با چین, بسیار موفقیت آمیز بود.

ب – مقررات محدویتهای اجتماعی" قرنطینه ناقص":

در بسیاری از کشورها از جمله کشورهای اروپائی و امریکائی بخصوص جمهوری اسلامی, اساسن قرنطینه ای صورت نگرفت. آنچه که انجام می شود, مقرراتی است " محدودیتهای اجتماعی" که از طرف دولتها تعین و اجرا می شود. آنچه که شیرازه اصلی این مقررات را تعیین میکند, فاصله گذاری اجتماعی" افراد" و ماندن در خانه یعنی خود قرنطینگیست. مواردی نیز شامل این مقررات می شود که از جمله" محدودیتهای سفر", " بستن و کنترل مرزها " و  لغو پروازها به برخی از کشورها که از نظر واگیری در وضعیت خطرناکی قرار دارند. هرچند در برخی موارد توسط افراد داوطلب مواد غذائی به خانه ها رسانده می شود ولی مردم برای خرید ارزاق عمومی مجبورند به فروشگاهها مراجعه کنند. در برخی از کشورها ضدعفونی برخی معابر عمومی بصورت محدود انجام می شود. ماسک و مواد ضدعفونی کننده کمیاب و تست عمومی معنی ندارد و بیشتر شامل افراد متمول و صاحبان قدرت و یا افراد متمول می شود. کارخانه ها و موسسات بدون تامین مراقبتهای بهداشتی به کار خود ادامه می دهند و برخی نیز در خانه برای شرکتها کار می کنند. کارخانجاتی هم در نبود تقاضا, بخشهائی از تولید خود را تعطیل کرده اند و کارگران و کارمندان را به خانه فرستاده اند. در سایه این سیاست آمار تلفات نتنها پائین نیامد بلکه عملا ویروس کرونا گسترش می یابد. شکست سیاست بکارگیری مقررات محدود اجتماعی در وحله اول به بحران سرمایه داری و اجرای سیاست نئولیبرالیستی بر می گردد, که عبارت از خصوصی سازی آموزش و سیستم بهداشت و درمان و عدم سرمایه گذاری دولتی در تقویت مراکز بهداشت و درمان عمومی است. با نابودی آموزش همگانی,  بهداشت و درمان عمومی, تعداد قابل توجهی از بیمارستانها تعطیل و بسیاری از کادرهای بهداشت و درمان شغل خود را از دست داده, یا به کاری دیگر مشغول شدند. دولتهای نئولیبرالیست نشان دادند نه اعقادی به مالکیت عمومی و تامین سلامت عمومی مردم دارند و نه حتا توان راه اندازی و تجهیز بیمارستانهای تعطیلی برای مداوا و مراقبت از مبتلایان به ویروس کرونا.

پ – تغذیه و امکانات بهداشتی:

آنچه که از گزارشات پزشکی مشخص می شود هنوز ویروس کرونا ناشناخته و داروئی برای درمان او وجود ندارد. در این وضعیت مبارزه اصلی به مقاومت بدن و امکانات بهداشتی در مقابل ویروس کرونا بستگی پیدا می کند. بنابراین در چنین وضعیت, دو مورد برای مبارزه با ویروس قابل تصور است , یکی تغذیه سالم و مکفی و دیگری امکانات بهداشتی و داروهای تقویتی که شامل ویتامینهای مختلف است. مسلمن تامین این همه هزینه با وجود گرانی از توان کارگران و افراد فقیر و زیر خط فقر که اکثریت جامعه را شامل می شوند غیرقابل دسترس و یا غیرممکن است و امکانات بهداشتی با وجود گرانی وضعیتی بهتر از تغذیه ندارد. کارگر و کارمندی که تقریبن تمامی دستمزدش را بابت اجاره محل سکونت پرداخت می کند, از تغذیه مکفی و سالم نمی تواند برخوردار باشد, چه رسد به تهیه امکانات بهداشتی و داروهای تقویتی. هزینه تهیه آن فقط از عهده کسانی برمی آیید که دارای توان مالی بالا و یا از حمایت  دولتی برخوردارند. این وضعیت شامل تمام کشورهای سرمایه داری می شود. بنابراین با وجود حاکمیت سرمایه داران, تلفات زیاد در میان کارگران و افراد فقیر جامعه امریست واقعی.

ادامه دارد