آخرین شلیکها به پای قانون جنگل در قرن بیست و یکم! قسمت سوم

قسمت سوم :

دبر کل سازمان ملل با استناد به ماده 99 منشور سازمان ملل خواستار آتش بس انساندوستانه شد. امارات متحده عربی هم در جواب، قطعنامه ای با حمایت کشورهای عربی و دولت خودمختار کرانه باختری "فلسطینی" به شورای امنیت ارائه داد که با وتو " مخالفت" امریکا روبرو شد. قبل از وتوی امریکا رسانه ها و مطبوعات انحصاری در مورد ماده 99 و اجبار استفاده دبیرکل از این ماده تبلیغات وسعی راه انداختند و به افکار عمومی چنین تلقین کردند که این ماده از آن ماده هائیست که دیگر هیچ قدرتی در برابر آن نمی تواند مقاومت کند و غزه بزودی شاهد صلح و آرامش خواهد بود و جنایات ضد بشری و نسل کشی فلسطینیان در نوار غزه و سرکوب فلسطینیان در کرانه باختری خاتمه خواهد یافت. برخلاف اینهمه تبلیغات، با وتوی آمریکا به قطعنامه پیشنهادی ماهیت این ماده و وجود شورای امنیت با چالشهای جدی روبرو گردید.

ماده 99 چیست و چه قدرتی دارد:

این ماده زیر مجموعه فصل پانزدم و مربوط به ساختار ووظایف و اختیارات دبیر کل سازمان ملل است و می گوید:" سر منشی" دبیرکل" می تواند نظر شورای امنیت را به هر موضوعی که به عقیده او ممکن است حفظ صلح و امنیت بین المللی را تهدید نماید جلب کند." از شرط و امکان که بگذریم، شورای امنیت" بازوی اقتدار سازمان ملل " است که می تواند نظر دبیر کل را رد یا قبول کند. قدرت شورای امنیت" سازمان ملل" هم از طرف پنج کشور صاحب حق وتو دیکته می شود. سوال این است که آیا با وجود این کشورها که خود عامل اصلی فجایع ضد بشری و نسل کشی هستند می تواند منادی صلح و ثبات و آسایش مردم در جهان باشد؟ جواب بسیار روشن است" در تمامی فجایعی که در دنیا صورت گرفته و یا میگیرد از آپارتاید آفریقای جنوبی گرفته تا خاورمیانه این کشورها نقش تعیین کننده ای داشته و دارند." با شروع قرن حاضر و تسلط امریکا به این نهاد بین المللی شاهد بوده و هستیم که با نام دموکراسی و مبارزه با تروریسم کشورها ئی همچون عراق, لیبی، سوریه، اکراین و..به ویرانه تبدیل شده اند. وجود وتو برای 5 عضو دائم، این نهاد را تنها به ابزاری برای معامله در بین این چند کشور تبدیل کرده است. افغانستان با حمایت سازمان ملل به قرون وسطا رانده شد و عراق با وتو به همان بلا گرفتار آمد. حال ببینیم قطعنامه ای در شورای امنیت  که بر خلاف منافع امریکا باشد، چه اتفاقی می افتد. قطعنامه بر علیه عراق که با وتوی فرانسه روبرو شد، امریکا بدون توجه به وتوی فرانسه با همکاری ناتو که فرانسه هم عضو این نهاد نظامی جهان سرمایه داری است، به عراق اولتیماتوم داد و سازمان ملل بلافاصله بازرسانش را فرا خواند و امریکا و ناتو به عراق حمله کرده و آن کشور را به اشغال خود در آوردند که حاصل آنرا امروزه می بینیم.

شورای امنیت نهادیست در جهت منافع و خواست جهان نئولیبرالیسم به رهبری امریکا . از آنجا که منافع خاورمیانه ای امریکا با موجودیت دولت آپارتاید مذهبی و گسترش سرزمینی اسرائیل و عدم تشکیل کشور مستقل فلسطینی گره خورده است. از این زاویه وتوی امریکا قابل پیش بینی بود. اما موضع بیطرفی و موذیانه بریتانیا بسیار بحث انگیز است. انگلستان" بریتانیا" در حال حاضر تعدادی نیروی نظامی در غزه دارد که به نیروهای نظامی اسرائیل در نابودی غزه کمک می کنند. رای ممتنع این کشور بجز یک نمایش شکست خورده قابل ارزیابیست. این نمایش در اساس با هماهنگی امریکا و در راستای منافع استرادژیک  هر دو کشور در منطقه صورت گرفته است. در همین رابطه رای مثبت  فرانسه را هم می توان در این استدلال گنجاند.  اما موردی که در این بازی خطرناک می توان بوضوح دید، پیشنهاد نمایشی قطعنامه امارات متحده عربی با حمایت کشورهای عرب، همراه با دولتهای اسلامی است که بنا بدلایلی وابستگی عمیق این کشورها نمی توانست بدون چراغ سبز امریکا صورت گیرد و هدفی جز حفظ قدرت و انحراف افکار داخلی و بین المللی نداشت. دلیل روشنی که می توان ارائه کرد، دیدار این کشورها همراه با ترکیه و حکومت خود گردان فلسطینی علیرغم شعارهای گوش کر کن بعد از وتوی آمریکا با زیر امورخارجه ایلات متحده امریکا " بلیکن" است  از چشمها پنهان نماند و به نفرت عمومی مردم منطقه دامن زد.

چرا آمریکا  قطعنامه را وتو کرد؟

امریکا خود در یکطرف جنگ بغایت ارتجاعی و نابرابر قرار دارد و به ادامه حمله اسرائیل به باریکه غزه اصرار دارد، بنابراین وتوی قطعنامه امریست کاملن طبیعی. اما اینکه تدوین قطعنامه با مشورت امریکا و در راستای منافع استراتژیک صورت گرفته باشد با توجه به روابط دیپلماتیک" پنهان و مافیائی" میان دولتها بعید بنظر نمی آید. با این حال می توان به دو مورد زیر اشاره کرد.

1 – حفاظت از پایگاههای نظامی و منافع انحصارات امریکا بدون ژاندارمی دولت کنونی اسرائیل در منطقه قابل تصور نیست. با توجه به باد هوا شدن توهم شکست ناپذیری قدرت نظامی و امنیتی اسرائیل و عدم تسلیم پذیری مردم غزه ، پذیرش آتش بس در چنین شرایطی بجز پذیرش شکست مهلک برای اسرائیل معنی و مفهوم دیگری ندارد که می توانست عواقب بسیار شکننده ای برای هژمونی امریکا در منطقه بوجود آورد.

2 – امریکا با این وتو خواست به کشورهای جهان بقبولاند که هنوز تنها ابرقدرت جهان است که در هرشرایطی این شورای امنیت سازمان ملل است که باید از امریکا پیروی کند نه عکس آن.  

ظهور قدرت جدید در معادلات بین المللی.

اعتراضات رو بگسترش جهانی به وتوی امریکا نشان داد که مردم آزاده جهان از نسل کشی و جنایت علیه بشریت و آپارتاید بستوه آمده و به دنبال دنیای جدید با نهادهای بین المللی انسانی نیاز دارد که بتواند در صورت بروز اختلاف در میان ملل از راه دیپلماتیک حل و فصل تا از فجایع انسانی جلوگیری شود. همراه شدن یهودیان ضد جنگ و صلح طلب با تظاهرات خیابانی مردم در اعتراض به جنایت علیه بشریت توسط ارتش اسرائیل در غزه و متعاقب آن وتوی امریکا ، چنان نفرتی در جهان براه انداخت که پایه های قدرتهای حاکم را در بسیاری از کشورها به لرزه انداخت و ابزار دین را برای ایجاد اختلاف بین ملل بتاریخ سپرد. اعتصابات کارگری اخیر در انگلستان برای جلوگیری از ارسال اسلحه به اسرائیل فصل نوینی را در مبارزات طبقه کارگر بر علیه جنگ و نسل کشی گشود. طبقه کارگر همراه با سایر زحمتکشان و آزادیخواهان با بر افراشتن پرچم آزادی، برابری در مقابل جنگ و خونریزی و نسل کشی جهان سرمایه داری و نهادهای بین المللی حامی آن، برخلاف اعتراضات ضد جنگ دوره های پیش همچون مورد عراق و..  می رود تا جهانی نو بسازد.   

ادامه دارد.