به کجا می رویم

روزی نیست که خبری زجرآور از گوشه و کنار کشور به گوش نرسد. تصور اینکه, ازدیاد چنین خبرهائی, به یک روال عادی و پایدار تبدیل شود, بسیار وحشتناک و زجرآور است. بچه مدرسه ای" خانواده فقیر" از نداشتن حداقل امکانات آموزشی, خود کشی می کند. کارگران زندانی, شکنجه, و شلاق زده می شوند. مادر بلوچی برای سیراب کردن بچه هایش مجبور به هم آغوشی با مرد غریبه میشود. محرومین از عدم تامین حداقل مایحتاج زندگی و سرپناه به قبرستانها و آلونکها پناه می برند. فقرا از توان تامین هزینه های بیمارستان, دوا و دکتر عاجز و در خیابانها جان می دهند. بیمارستانها جای امنی برای مریضان نیست. بیکاری و فقر زندگی میلیونها انسان را در معرض نابودی قرار داده است.

ویدئوئی که در ذیل مشاهده می کنید, مصداق شکنجه و کشتار در ملاء عام است. بنا به گفته معاون امنیتی و انتظامی فرماندار مشهد:" پلیس برای پایان دادن به نزاع خانوادگی و درگیری بین مرد جوان و پدرزن در محل حاضر شده بود." اما دخالت پلیس" استان خراسان رضوی"  در ماجرای اختلاف خانوادگی به شکنجه و مرگ در ملاء عام ختم می شود. مهرداد سپهری" جوان مذبور" با دستبند به ستون بسته و در حضور مردم شکنجه و کشته می شود. حال سوال این است که چرا نیروهای سرکوبگر رژیم" درهر لباسی" جرات پیدا کردند, به هر جنایتی دست یازند؟ این مسئله را می توان به شرح زیر بیان کرد.

الف : چرا سرکوبگران در ملاءعام به چنین جنایتی دست می زنند؟

وقتی مردم در مقابل هر جنایتی که می شنود, سکوت کنند و علیه ظلم فریاد نزنند. وقتی مردم به تماشای تحقیر مردم و گرداندن آنان" به هر اتهامی" در خیابانها به تماشا می ایستند وتعدادی با شرکت  در نمایشات رژیم, مهر تائید بر اعمال جنایتکارانه رژیم می کوبند. جنایتکاران هم تشویق می شوند در ملاءعام و  آشکارا جنایت خود را تکرار کنند. اگر ایران کنونی با دوران برده داری و قرون گذشته اروپا که گیوتین در میدان هر شهری برپا بود, مقایسه کنیم, بیراهه نرفته ایم . تنها زمانی مردم اروپا از احکام قرون وسطائی کلیسا و شاهان نجات یافتند که در مقابل ظلم قیام کرده وحکومت کلیسا" مذهب" را سرنگون کردند.

ب – اهداف جمهوری اسلامی چیست.

بزبان ساده, هدف جمهوری اسلامی, ایجاد ترس, وحشت و بی اعتمادی در میان مردم است. مراحل اولیه این هدف با دستگیری و شکنجه و اعدام اعضا و هوادران سازمانها و گروه های سیاسی شروع شد. در این مرحله, جمهوری اسلامی موفق شد, سرکوب تشکل های انقلابی و کارگری و حرکات سازمان یافته مردمی را  با موفقیت به پیش برد. مرحله دوم, جمهوری اسلامی دشمنی خود را با هر گونه اعتراض مردمی" حتا در میان طرفداران خود" نشان داد. کارگران معترض به زندان انداخته و با اعمال شکنجه به مصاحبه تلویزیونی کشیده شدند. کارگران معدن در ملاعام به شلاق بسته شدند. اعتراضات مردمی اخیر بر علیه فقر و بیکاری, بیرحمانه سرکوب و هزاران معترض را به زندان انداختند, بسیاری را شکنجه و اعدام کردند. برخی از خطا کاران حاصل از سیاستهای ضد مردمی رژیم را در خیابانها برای ترس" بظاهر عبرت" عمومی چرخاندند و تحقیر کردند و با این کار وحشیانه خواستند, راه بازگشت به زندگی عادی و شرافتمند را به روی آنان ببندند. رژیم با اینکه هنوز نتوانسته مرحله دوم را با موفقیت پشت سر بگذارد, وارد مرحله سوم و نهائی خود شده است. این مرحله را جمهوری اسلامی با هدف ایجاد ترس و وحشت مطلق و خفقان عمومی به شکل شکنجه و کشتن درملاءعام آغاز کرده که با نفرت عمومی جهانی علیه تمامیت جمهوری اسلامی مواجه شده است. بعید است, جمهوری اسلامی از این مرحله جان بدر برد.

سیساستهای سرکوب گرایانه رژیم اسلامی دو راه بیشتر باقی نگذاشته است. یا باید تسلیم" مطلق" شد. یعنی:" دورانی را باید در نظر گرفت که نزدیک به" 1,370 سال پیش" قوای مسلمانان با شکست قشون ایران و فرار یزدگرد" پادشاه ساسانی" به جان و مال و ناموس مردم حاکم شدند, مردان را از خانه بیرون کشیده و کشتند و زنان و فرزندانشان را به نوکری و کنیزی بردند." و یا باید در مقابل این همه جنایت بپاخاست و به عمر بیعدالتی و ظلم پایان داد و راه آزادی, برابری و عدالت اجتماعی را هموار ساخت.

زنده باد آزادی, برابری و عدالت اجتماعی