فشار نمایندگان مجلس اسلامی به شارعان عمامه به هوا

کشتار بیرحمانه نیروهای سرکوبگر علیه معترضین به حجاب اسلامی" اجباری" و تبعیض جنسیتی در خیابانها و بازداشتگاه ها، نه تنها نتوانست اعتراضات را قدمی به عقب براند بلکه گسترش اعتراضات به جنبش آزادیخواهانه ، برابری طلبانه و ضد تبعیض جنسیتی عمومی تبدیل و  کلیت رژیم را به چالش کشیده است. با اینکه سران جمهوری اسلامی شب با نا امیدی سر به بالین گذاشته و صبح با پریشان حالی بیدار می شوند، با این وجود، به تلاشهای مذبوحانه و کشتار دختران و پسران نوجوان ادامه می دهند. برخلاف دفعات قبل که خامنه ای بعد از سرکوب اعتراضات مردمی ظاهر و پیروزی را به امت خود تبریک و به حاکمان شرع دستور قتل و عام زندانیان بی دفاع را میداد. اینبار بر خلاف انتظار معمول در میان آتش و دود چند بار وارد میدان شد، تا شکست نیروهای تا دندان مسلح نیروهای نظامی، امنیتی و گروه های آتش به اختیار را توجیه و با قصه های همیشگی از ریزش، ناامیدی و انشقاق به وجود آمده در میان نیروهای رژیم، جلوگیری کند.

گسترش جنبش و پایداری دختران و پسران نوجوان، چنان خامنه ای را مضطرب و نگران ساخته که او را مجبور ساخت تا با تکرار قصه های شناخته شده، همچون" دخالت عوامل خارجی و افراد نفوذی داخل" به نیروهای سرکوبگر وسازمانهای نظامی، امنیتی و قضائی روحیه داده و بدون درک از فقر، بیکاری، تبعیض جنسیتی، حجاب اسلامی، ستم ملی و فرهنگی  که از خواسته های مردم در جنبش نوین است، تلاش می کند بین مردم تفرقه بیاندازد. اطلاعیه مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه در 6 آبان صرف نظر از تکرار قصه های همیشگی و عدم درک واقعیت، اختلاف این دو سازمان امنیتی" سرکوبگر" رقیب را آشکارتر می کند.

روحانیت قوه قضائیه با مشاهده حضور خشمگین مردم در مراسم خاکسپاری کشته شدگان اخیر، علی رغم تهدید و کشتار نیروهای جنایتکار رژیم، آشفته شده اند و از ترس از دست دادن عمامه در خیابانها و مراکز عمومی ظاهر نمی شوند. بخش وسیعی از روحانیون نیز به این نتیجه رسیده اند که با صدور احکام اعدام زندانیان با وجود ضعف نیروهای سرکوب و ناتوانی در کنترل اعتراضات مردم، عواقب بسیار خطرناکی برای روحانیت خواهد داشت. با این حال سازمان زندانهای تحت نظر قوه قضائیه و سازمانهای امنیتی از فشار و شکنجه زندانیان برای اعتراف گیری دست بر نخواهند داشت، با اینکه خود اقرار کرده اند، با گسترش و قهرآمیز شدن جنبش و روحیه بالای زندانیان در این راه چندان موفقیتی کسب نخواهند کرد.

ترس مضاعف از جنبش داخلی و انعکاس وسیع آن در خارج از کشور، خامنه ای را به ناله انداخته است. او در 11 آبان بعد از کلی قصه های تکراری، چنین می گوید:" اینها بچه های خودمان هستند و ما با اینها بحثی نداریم چون بدلیل برخی هیجان ها و احساسات و برخی بی دقتی ها در مسائل وارد میدان شدند، اما مهم صحنه گردانان اصلی هستند که با نقشه و برنامه وارد شدند. و در ادامه می گوید، همه مسئولان و آحاد مردم باید مراقب باشیم که پیامی که با هر حرکت و هرکار و سخن خود به خارج از کشور می فرستیم چیست." او چنان از عدم توانائی سرکوب جنبش توسط نیروهای نظامی و انتظامی و ناتوانی نیروهای امنیتی در کنترل انتشار اخبار و گزارشات در داخل و انتقال به خارج آشفته شده، که دست به امتحان آخرین شانس خود زد و مجلس شورای اسلامی را وارد آخرین مرحله بازی کرد. روز یکشنبه 15 آبان 227 نفر از نمایندگان مجلس بیانیه ای صادر و می نویسند:" ما نمایندگان این ملت از تمامی مسئولین کشور از جمله قوه قضائیه می خواهیم که هر چه سریعتر با محاربین که مانند داعش با سلاحهای سرد و گرم به جان و مال مردم تعرض کرده اند، برخورد عبرت آمیز کرده و حکم الهی را نسبت به محاربین در هر لباس و صنفی و نیز دستور حیات بخش قصاص را اجرا کنند تا به همگان ثابت شود که جان و مال و امنیت و ناموس مردم عزیزمان خط قرمز این نظام بوده و در این امر با هیچ کس مماشات نخواهد کرد." بیانیه کارگزاران" حکومت الهی" و هم ایدئولوژی داعش نه نمایندگان مردم، خطاب به شارعان قوه قضایه که عاجز از حفظ عمامه خود در اماکن عمومی هستند، می گوید، نترسید ما هم در اعدام" قتل شرعی" زندانیان، خود را مسئول می دانیم و احتمال نجاتمان از سیل خروشانی که راه افتاده، تنها راه اندازی حمام خون است.

چه باید کرد؟

حمهوری اسلامی در بحران همه جانبه و لاینحل داخلی و روابط خارجی قرار گرفته و هیچ راهی بجز استفاده از نهادها و سازمانهای نظامی، امنیتی و قضائی برای سرکوب دانش آموزان و دانشجویان و کشتار مردم در خیابانها و شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی و دستگیرشدگان اخیر ندارد. بنابراین انتشار اخبار، جلوگیری از دستگیری معترضان، دفاع از زندانیان سیاسی و دستگیرشدگان اخیر، حمایت از امنیت تظاهرات و افشای نیروهای مخفی رژیم از اهمیت خاصی برخوردار است. این بدین معناست که فعالان جنبش بخصوص کارگران، دختران و پسران جوان باید هر چه زودتر خود را در کمیته های مخفی محلی، اعتصاب" کارخانه و محل کار"، مدرسه، دانشگاه و... متشکل و هوشیارانه حرکتها اعتراضی، سیاسی و صنفی را سازماندهی و با شعار نویسی و انتشار اخبار مستند از فجایعی که هنوز رژیم توان انجام آنرا دارد، به حداقل رسانند. این کمیته ها می توانند در ایجاد شوراهای مردمی برای ورود به مبارزه علنی با رژیم و اعمال قدرت مردمی بسیار تعیین کننده باشند. کارگران مناطق کارگری و فقیر نشین با سازماندهی کمیته های محلی، می توانند پل ارتباطی محکمی بین مبارزات کارگران در کارخانجات و مراکز تولیدی و شهر و محلات باشند. دختران و پسران شجاع در مدارس و دانشگاه ها علاوه بر ایجاد کمیته های مخفی، می توانند معلمان و استادان مبارز  را برای ایجاد شوراها در مدارس و دانشگاهها سازمان و مدیریت این مراکز را بدست گیرند. با اینکه سیاستهای نئولیبرالیستی رژیم، ضربه بسیار سنگینی به طبقه کارگر وارد کرده و امنیت و ثبات شغلی آنها را به تباهی کشاند با این وجود کارگران نقش مهمی در پیشبرد جنبش و رادیکالیزه کردن آن دارند، باید کمیته های مخفی را ایجاد و جهت مبارزه علنی با رژیم خود را در شوراهای کارگری سازماندهی کنند. کارگران صنعت نفت، گاز، صنایع پتروشیمی، صنایع فولاد، نی شکر هفت تپه و... با وجود سرکوب وحشتناک می توانند در به زانو درآوردن رژیم نقش تعیین کننده ای ایفا کنند. اعتصاب کارگران صنعت نفت در سال 57 که توانست رژیم دیکتاتوری شاه را به زانو درآورد، نشان داد که طبقه کارگر نقش تعیین کننده ای در قدرت و مبادلات اقتصادی دارد. متاسفانه با جایگزینی حکومت قرون وسطائی جمهوری اسلامی، در غیبت حضور سیاسی طبقه کارگر در قدرت بخصوص کارگران نفت، رژیم توانست با سرکوب تشکلها و شوراهای کارگری، امنیت شغلی را از بین و تولید را نابود و طبقه کارگر را به آشفتگی کشاند. حال زمان تغییر کرده و دیگر آلترناتیو فردی، گروهی و وارداتی جایگاهی در جنبش رو به رشد جاری ندارد. تنها راه پیروزی جنبش ورود کارگران به فاز سیاسی، اقتصادی همراه با سایر زحمتکشان با پرچم شورا بعنوان آلترناتیو جایگزین و برقراری حکومت شوراهای کارگران و زحمتکشان شهر و روستا میسر است.

پیش بسوی ایجاد و گسترش کمیته های محلی، زنده باد شورا